Carry me home...

Dit weekend was het alweer vijf jaar geleden dat mijn moeder overleed. Het toeval wilde dat we die dag naar een concert gingen van Ajeet en dat ze precies hetzelfde nummer zong dat we draaiden bij de uitvaart van mijn moeder. Terwijl ik dit schrijf hoor ik het weer...

Mother I feel you under my feet.
Father I hear you,
your hearbeat within me,
My spirit flies free.
Carry me home. 

Ik kreeg kippenvel en tranen van ontroering bij de herinnering aan dat moment. "Carry me home, carry me home" klonk er in de kapel van de natuurbegraafplaats, terwijl we haar kist de kapel uitdroegen op weg naar haar laatste rustplaats. En nu vijf jaar later vraagt Ajeet ons om in gedachten naar onze geliefden te gaan die we verloren hebben. En ze vertelt over de betekenis van de titel: 'Akaal' dat gaat over het eeuwige karakter van de ziel en onze liefde die oneindig is. Wat een synchroniciteit. Stille ontroering komt over me en een gevoel van dankbaarheid en rust. Mijn moeder is vrij en mijn vader ook. Ze zijn weer samen. 

Can you see the faces
of the mothers of your past,
listen they are calling
for your healing.
Can you see the faces
of the fathers of your past,
listen they are calling
for your healing.

En terwijl de laatste klanken wegsterven van de song van Ajeet voel ik me geheeld.
Veel liefs,
Ans

Wat doe jij om te helen? En zijn er mensen of dieren in je omgeving waar je hart naar uitgaat?