Op slag verliefd

Als ik mijn fiets parkeer bij de kleermaker, zie ik hem staan. Hij staat nonchalant tegen een lantaarnpaal en kijkt naar me. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden en ben op slag verliefd. Terwijl ik de winkel in loop denk ik: “die is voor mij!’’.

Ik kom mijn duurzame Mud jeans ophalen die na een paar jaar intensief dragen toch een slijtplek kreeg. De vrouw van het kledingatelier heeft het prachtig gemaakt. En als ik wil afrekenen, zegt ze dat ik alleen contant kan betalen. Oh ja, dat is waar ook. Nou dan maar even geld halen. Als ik naar buiten loop zie ik hem weer. Hij staat er nog en kijkt me stralend aan en ik geef hem mijn mooiste lach terug. “Nog even uitstellen” zeg ik tegen mezelf, “eerst geld halen en dan ga ik hem aanspreken. Niet gelijk toehappen.”

Met contant geld op zak kom ik terug en jawel hoor, hij is er nog! Hij lonkt naar me terwijl ik de winkel inloop om te betalen. Eenmaal buiten spreken we elkaar aan en het klikt gelijk. Ja, wij zijn voor elkaar bestemd. “Ik neem je mee naar huis’ zeg ik tegen hem. Ga je mee?

Even kijken hoe ik dat doe, achterop de fiets gaat lastig, nou onder mijn arm dan maar. Maar is dat wel veilig? Stel dat hij openklapt tijdens het fietsen. Toch maar even hulp vragen aan de vrouw van het kledingatelier en niet overmoedig zijn. Ik loop de winkel in en neem mijn nieuwe vriend mee. Ik leg haar uit wat er aan de hand is. "Heeft u soms een stuk touw of plakband voor me?" De vriendelijke vrouw loopt naar achter en komt terug met drie repen stof. Samen binden we de stof om zijn middel en zijn uiteinden. Zo, nu kan er niets meer gebeuren.

Ik bedank haar, loop de winkel uit en stap op mijn fiets. Samen fietsen we naar huis. Het gaat best met mijn nieuwe vriend onder de arm. Als ik thuis kom en de deur binnenkom roep ik naar Waldy: “Kijk eens wat ik heb gevonden? Een wasrek!”

Voor de handdoeken was van Ananda. Hier was ik al een tijdje naar op zoek, want mijn eigen wasrek had ik weg gegeven aan de vluchtelingen uit de Oekraïne, niet wetende dat ik hem nu zelf weer nodig zou hebben. Maar wie geeft, krijgt wat en dit wasrek is nog mooier dan degene die ik weggegeven heb. Ik ben er dolblij mee!

Vind jij wel eens wat op straat? En koop je wel eens wat tweedehands? Ik probeer het steeds vaker en krijg al lekker de smaak te pakken. Dit weekend nog heb ik een tweedehands broek en jurkje gekocht bij de vintage kleding afdeling van een leuk winkeltje in Amersfoort. Allebei van velours, lekker hip en sixties volgens mijn lieve vriendin Marianne. En morgen ga ik oude kleding wegbrengen naar de kringloopwinkel. Zo helpen we elkaar de winter door en vinden we de waarde van spullen weer terug. En het is nog goed voor de aarde ook!
 
Veel liefs,
Ans

P.S ik wens je in het nieuwe jaar magische momenten toe, dingen die je toevallen en het vermogen om het wonder te zien in het kleine alledaagse.