Dit jaar bestaat Ananda 20 jaar! Een droom is uitgekomen, die mijn voorstellingsvermogen ver heeft overtroffen. Met vallen en opstaan zijn we er gekomen. Lees hier hoe Ananda is ontstaan en wat voor obstakels ik ervoor moest overwinnen.
Het is zomer 1999 en ik zit alleen op een terras. Ik ben in-en-in verdrietig omdat onze jonge kat Roontje is overleden door een auto ongeluk. “Nou daar zit je dan” zeg ik tegen mezelf “ voor hetzelfde geld was jij onder die auto gekomen en wat had je dan helemaal van je leven gemaakt? Je hebt nooit gedaan wat je echt wilde doen”…
“Maar ik weet niet wat ik wil doen”, volgde het antwoord. “ik weet het echt niet.” Dit ging zo een tijdje door, totdat ik voor mijn gevoel met mijn rug tegen de muur stond en mijn armen omhoog hief met de vraag: ‘’Wat moet ik doen?” Toen was het even stil en daarna viel het woord YOGA binnen. ‘’Yoga?” dacht ik? “Ik yoga docent?” die mogelijkheid was nog nooit in mijn hoofd opgekomen. Ik deed wel al sinds de jaren 80 aan yoga en voelde me altijd heerlijk na een yogales. Maar dat ik dat zelf kon doen, dat had ik voor mezelf geblokt. Dat was te spannend en te eng. Ik was immers kosterverdiener met een goede vaste baan. Dat kon ik toch niet zomaar opgeven?
Al jaren wist ik dat ik niet gelukkig was in mijn werk en mijn hart niet volgde. Soms was ik zelfs boos op Waldy die dat wel deed en zelfstandig gitaardocent was. In mijn beleving was dat nu precies de reden waarom ik dat niet kon doen. Want hij deed het al en twee zelfstandigen in een relatie was gewoon veel te eng.
Maar dat moment op het terras was een doorbraak. Ineens drong het tot me door dat ik mijn leven niet nog langer kon uitstellen en dat het tijd werd dat ik keuzes ging maken. Voor ik het wist stond ik op van het terras en liep de boekwinkel in om een Onkruid opleidingen gids te kopen. Ik had nog geen computer thuis en ook geen internet en in deze gids stonden alle alternatieve opleidingen.
Eenmaal thuis belde ik met Rob Obermeijer van de intensieve yogascholing Utrecht met de vraag of er nog plaats was in de opleiding. “Ja hoor” zei hij, “maar ik wil je wel eerst spreken en ik ga volgende week op vakantie. Dus als je wilt ben je maandag welkom”. Ik nam een dag vrij van mijn werk, ging met de trein naar Utrecht en terwijl ik daar liep wist ik al: dit is het besluit van mijn leven. Alles gaat vanaf nu veranderen en het zal nooit meer worden zoals het was.
En zo is het gegaan. Ik weet nog dat ik in mijn gesprek met Rob zei dat ik er natuurlijk nooit van kon leven, maar dat ik in elk geval wel de opleiding kon doen en een eerste stap kon zetten. “Maar waarom zou je er niet van kunnen leven” zei Rob? “Omdat ik me dat niet voor kan stellen”, zei ik. “Wat een onzin” zei Rob. “Kijk naar mij: ik heb een vrouw zonder baan en twee kinderen en ik heb een yogacentrum met meerdere docenten en een yoga-opleiding, waarom zou jij dat niet kunnen?” Het was alsof hij het over een landing op de maan had, zover stond dit van mijn voorstellingsvermogen af. “Maar” dacht ik, “ik kan wel de eerste stap zetten.”
En na die eerst stap volgde vier intensieve jaren waarin ik de intensieve yoga training volgde, een burn-out kreeg en door allemaal fases van transformatie ging. Na die vier jaar in 2003 kreeg ik mijn diploma en na de zomer startte ik met Ananda. Eerst nog alleen in de gymzaal van een schooltje en later met Julie-Anne erbij in de gymzaal van een andere school in Hilversum.
En in 2007 was ik zover dat ik mijn vaste baan opzei en in 2010 huurde ik de prachtig verbouwde kerk waar we nu nog zitten. Doodeng vond ik het allemaal, maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Stapje voor stapje was ik er gekomen. En beetje bij beetje had ik mijn angsten overwonnen. En nu is het dan zover dat we dit jaar ons 20-jarig jubileum vieren en met zoveel fijne docenten en leerlingen elke dag weer invulling geven aan onze dromen en mooie momenten met elkaar beleven.
Dat maakt me zo dankbaar dat mijn hart ervan overstroomt.
Ohm namah Shivaya
Ans
P.S. Wat zijn jouw dromen? En waar ben je bang voor? Wat stel jij uit tot morgen omdat je je niet voor kunt stellen dat het voor jou is weg gelegd? Met welke overtuigingen doe jij jezelf tekort? En wat kun je doen om een eerste stap te zetten?