Oogst

Terwijl ik mijn Qigong serie doe op het balkon en me koester in de warme zonnestralen van het najaar, kijk ik naar onze tuin. Ik zie het zonlicht spelen met de volop bloeiende grassen en ben ontroerd...

Mijn gedachten gaan uit naar de oogst van dit seizoen. Welke levenslessen mag ik oogsten? In welk stadium ben ik? Van het zaaien, planten, verzorgen, groeien of oogsten? Is het één voor één of loopt het door elkaar? Is het een lineair proces of gaat het in een cirkel en kun je alsmaar opnieuw beginnen, net als in de natuur?

En hoe is dat voor jou? Kun je tevreden zijn met de oogst van dit moment? Welke vruchten heeft het leven je gegeven? Zure citroenen of zoete pruimen. En wat was jouw aandeel in het proces? 

En voor wie is die oogst eigenlijk? Is die voor jou? Of delen we allemaal in de vruchten van elkaars oogst? Is er ten diepste wel zoiets als van mij of van jou? Zaaien en oogsten we niet allemaal voor elkaar? Voor het grote geheel. Net als de natuur. 

Wie plukt er de vruchten van als jij goed voor je eigen tuintje zorgt? Als jij voldoende rust neem om je oogst te laten rijpen. En je tuintje voldoende voeding geeft zodat het kan groeien. 

Zijn we allemaal onderdeel van dit prachtige universum en onderling verbonden met elkaar als draden in een groot kosmisch web? Wat als de timing precies goed zou zijn en we elkaar aanvullen als yin & yang. Als het verlies van de één wordt gedragen door de oogst van de ander. Als we een bedding zouden zijn voor elkaar. En samen de eb en vloed van het leven aangaan. Hand in hand en verbonden in plaats van tegenover elkaar. 

Zijn we dan in staat om alles te dragen wat het leven ons geeft? Kunnen we dan rusten en de oogst laten rijpen in het vertrouwen dat we het niet alleen hoeven te doen en dat het leven voor ons zorgt?  

Namasté
Ans

P.S. Wat mag er rijpen in jouw leven? Wat is er rijp? Wat mag je oogsten en wat mag er nog even rusten?