Retraite

Rug tegen rug zitten we op de yogamat. "Wees je bewust van je adem" zegt Desi "en laat de adem naar je rug toegaan". Langzaam aan neemt onze adem hetzelfde ritme aan en versmelten onze ruggen. Als het moment daar is om ons van elkaar los te maken, voel ik een snik opwellen diep van binnen... 

De herinnering aan mijn verloren tweelingzusje Kim dringt zich aan me op. Eerst denk ik nog: "nee, niet nu" dat verdriet wil ik nu niet voelen." Maar dan laat Desi ons allemaal oefeningen doen die te maken hebben met loslaten en houd ik het niet meer. De tranen biggelen over mijn wangen en ik ben duidelijk niet de enige. De dam is gebroken en er is geen houden meer aan.

Ik laat het maar gaan en geef me over aan het moment. We zijn op retraite in het Hof van Kairos in Winterswijk en het is de laatste dag. We boffen met het weer en de prachtige locatie. 's Ochtends vroeg doen we Qi gong buiten in het licht van de opkomende zon, we beleven de elementen in prachtige themalessen en worden gevoed met puur en heerlijk vegetarisch eten van topkok Ruud.

's Middags wandel ik door de omgeving en ontdek een prachtig Maria altaar in een boom en geniet van de natuur, het licht en de stilte. 

Vlak voordat we naar huis toe gaan, zitten we in de huiskamer bij elkaar voor het weggeef ritueel. We hebben allemaal een pakje meegenomen. "Iets van jezelf dat je dierbaar is en waar je nu afstand van wilt doen", was de opdracht van Desi. Dat was nog niet makkelijk. Lang heb ik getwijfeld wat ik mee zou nemen, maar nu het moment daar is, wordt het een prachtig ritueel.

Eén voor één bekennen we elkaar wat we achter ons willen laten en waar het pakje symbool voor staat. De doos met tissues gaat rond om onze tranen te drogen, terwijl we ons in elkaars verhalen herkennen. Als ik aan de beurt ben vertel ik dat ik (verlatings)angst achter me wil laten, maar dat ik me ook herken in wat de anderen deelden: de dappere dodo, degene die verantwoordelijk is voor het geluk van anderen en de pleaser,

Een stuk lichter nemen we daarna afscheid van elkaar en reizen we weer naar huis. Daar wachten Waldy en Jippie op me met een boel knuffels en heerlijk eten.

Ik wens je alvast fijne en liefdevolle feestdagen en momenten van reflectie en stilte. 
Ans

P.S. Wat wil jij niet langer met je meedragen het nieuwe jaar in? Welke patronen, emoties of gewoontes wil je achter je laten?