Daar loop ik dan in mijn nieuwe tweedehands mantel over de hei. Het regent en ik stap stevig door op het ritme van mijn mantra. Bij elke stap laat ik wat meer los en voel ik de spanning en vermoeidheid van de afgelopen periode van me afglijden…
Het leek wel een rollercoaster van mantelzorg, verhuizing en improvisatie. Het was zoals bij mijn moeder, zoveel gelijkenissen en toch ook zo anders. In elk geval ben ik veranderd. De mantelzorg die ik 5 jaar lang gaf aan mijn moeder hakte er soms ook voor mij behoorlijk in. En de lessen die ik daaruit heb geleerd is, hoe belangrijk het is om goed voor mezelf te zorgen.
De tijden dat me dat lukte, kon ik alles hebben, en was niets me teveel. Het lukte me dan moeiteloos om liefdevol voor mijn moeder te zorgen. Ook al was ze soms uit haar humeur en bij tijd en wijlen onuitstaanbaar. Dat gleed dan als waterdruppels van me af. Net zoals de regen nu van mijn nieuwe wollige mantel.
Nu bij de mantelzorg voor Waldy zijn 94 jarige tante lukt het me veel beter om mijn geduld en kalmte te bewaren. Ik kan merken dat ik veranderd ben. Zo heb ik op het eind, vlak voor haar verhuizing een hele week vrij genomen, zodat ik me helemaal kon focussen op alles wat er geregeld moest worden.
En zo gingen Waldy en ik samen op de dag van de verhuizing, toch naar de cursus meditatie en mystiek in Utrecht en lieten de zorg voor tante over aan anderen. En zo gingen we het weekend daarna samen naar ons appartement in Bergen. Hoe moeilijk ik dat ook vond om even niet beschikbaar te zijn en mijn eigen belang op de eerste plaats te zetten.
Toen ik daarna weer ging lesgeven, had ik het gevoel dat ik uit een andere wereld kwam en niet meer wist hoe dat ging lesgeven. Gelukkig ging het allemaal vanzelf en na de les voelde ik me weer een stukje meer geland. Vanuit het raam van de bovenzaal kijk ik naar buiten naar de ramen van tante in Koetshuys Erica. Ze heeft de schemerlamp niet aan, zie ik. Vanmiddag ga ik naar haar toe, denk ik. Maar eerst naar huis om wat te eten…
Inmiddels is het een paar dagen later. En terwijl ik loop over de hei geniet ik van de herfstkleuren, de striemende regen, de invallende schemer en het geluid van mijn voetstappen op het ritme van mijn mantra. Nog even en ik ben weer thuis. Mijn natte mantel hang ik over een stoel in de woonkamer om te drogen. Ik voel me verfrist en opgeladen en vol inspiratie begin ik aan het schrijven van dit blog.
Ik wens je liefdevolle zorg toe voor jezelf.
Ans
P.S. Heb jij ervaring met zorg en mantelzorg? Op welke momenten kies jij voor jezelf? En wanneer ben je er voor anderen? Hoe is de balans tussen die twee? En wat helpt je om die balans te herstellen?