PHPD

Ik vermoedde het al een tijdje, maar toen ik vanochtend wakker werd, wist ik het zeker. Ik heb last van PHPD. Het begon in mijn linkerhiel en verplaatste zich toen naar mijn linkerkuit, linkervoetzool, rechtervoet en nu zit het in mijn linkerschouder.

Een typische kenmerk van PHPD. Het komt en het gaat en je weet nooit waar en wanneer het zal opduiken. En het uit zich vooral in het ouder wordende lichaam. Het kan zich op verschillende plekken tonen en het is bij ieder mens weer anders. 

Het is onvoorspelbaar en je kunt er gewoon mee naar je werk. Het is geen epidemie, maar de meeste mensen hebben er van tijd tot tijd last van. Het is wijdverbreid, hoewel er niet zoveel over gesproken wordt. En als je het opzoekt op internet, zul je er niet veel over vinden.

Over het algemeen weten de dokters er geen raad mee. Net zo min als de mensen die het hebben. Vanwege het grillige karakter van de aandoening is het nog niet in kaart gebracht. Een van de kenmerken is dat het heel lastig is om grip op te krijgen en hoe meer grip je erop wil krijgen hoe moelijker het zich laat beteugelen.

Acceptatie helpt. Niet tegen vechten en gewoon maar laten gebeuren. Zien dat het komt en ook weer gaat. Net zo goed als dat het op plopte, zal het ook weer verdwijnen om zich vervolgens in een andere hoedanigheid weer te tonen. Het zijn net gedachten.

Mijn ervaring is dat het helpt om goed voor jezelf te zorgen, je voeten te masseren, regelmatig te ontspannen, yoga te doen, naar buiten te gaan, frisse lucht, afleiding, sociale contacten. Al die dingen die het leven de moeite waard maken. En een van de beste medicijnen heb ik gemerkt is humor!.

Zorgen maken helpt niet, een blij gemoed wel. Misschien is het wel een signaal van het lichaam om je te laten zien dat je rustiger aan moet doen of dat het wat meer aandacht nodig heeft van je. Als je er zo naar kijkt, kun je PHPD zien als een goede vriend, waar je goed voor moet zorgen. PHPD, ja, je moet er mee leren leven: Pijntje Hier, Pijntje Daar.
 
Een harte groet,
Ans
 
P.S. Welke signalen krijg jij van je lichaam? En hoe ga je daarmee om? Negeer je ze? Of neem je ze serieus? Wat helpt jou om daarmee om te gaan?