Weerstand

Hé, hé, ha, ha, nou was dat het nou helemaal? Ongelofelijk wat een toestand! Wat een weerstand. En waarvoor was het eigenlijk allemaal nodig? Vanochtend ben ik gaan zitten voor het huiswerk van de spirituele leergang die ik volg in Amersfoort. En het rolde zomaar uit mijn pen.

 Schrijf een brief aan je innerlijke vrouw en schrijf een brief aan je innerlijke man, was één van de opdrachten die we deze keer als huiswerk kregen. En oh, oh, wat een weerstand kwam ik tegen. En wat liep ik ervoor weg. Smoesjes, allemaal smoesjes...

Geen tijd, geen zin. En toen die weerstand ging onderzoeken en er eens goed naar ging kijken en voelen, kwam er echt van alles boven. De arrogante Ans die denkt: ‘Nou die tijd heb ik wel gehad hoor. Huiswerk, nee, daar begin ik niet meer aan. Waarom zou ik.’ En de puberale Ans die zodra ze een taak op krijgt of iets moet in de weerstand komt, omdat ze het allemaal graag zelf wil bepalen. En misschien zit er ook wel iets bangs onder waar ik voor wegliep. Want ja, geen idee wat er allemaal naar boven komt als je echt gaat schrijven aan je innerlijke man of innerlijke vrouw. 

En toen ik verder ging voelen voelde ik, ja, wat absurd eigenlijk. Wie is er nou begonnen aan die spirituele leergang? Waarom ben ik dit allemaal aangegaan. Waarom doe ik dit? Dat is een zielenwens van me om innerlijk te groeien en oude onverwerkte trauma’s te doorleven en te groeien in wijsheid. En meer vanuit mijn ziel te leven dan vanuit mijn ego

En wat zit ik nu eigenlijk allemaal te doen? Allemaal ego gedoe. Geen zin, geen tijd, arrogantie. Dus met andere woorden er zijn twee stemmen in mij. Twee verlangens. Het verlangen van de ziel, dat meer tijdloos is en in het belang van het grote geheel. En het verlangen van het ego. Dat meer van de korte termijn is en uit is op gemakzucht, voordeel, eigenbelang. Welke stem geef ik voorrang?

En zo kom ik tot inzicht en ik neem een besluit. Ja, ik ga die brieven schrijven en het niet langer uitstellen...

Inmiddels is het alweer een week later en had ik het nog steeds niet gedaan. En aanstaande vrijdag is de volgende bijeenkomst alweer. En nu vanochtend, het is stil in huis, ik doe mijn yoga. En ineens voel ik, ik kan het ook nu doen. Ik kan ook nu, gewoon even mijn schriftje pakken en gaan zitten, pen, bril op mijn neus en gaan schrijven. En het hoeft helemaal niet groot. Ik kan gewoon een begin maken. Waarom niet? Wat heb ik te verliezen?

En ja, ja, ik begin te schrijven. Nou, binnen no-time heb ik twee brieven. En ik sta versteld van wat er uit mijn pen kwam rollen. Zo’n eenvoud, en zo’n waarheid en zo’n helderheid en zo eh… liefdevol. Vooral heel liefdevol en eerlijk. Dat raakt me. En als ik eenmaal klaar ben denk ik. Hé, hé, ha, ha, wat een grote toestand heb ik er allemaal van gemaakt. Ik ben in 10 minuten klaar! En het was prachtig om te doen! Wat een cadeau op deze mooie zondag.

Ik wens je heel veel inzicht en wijsheid en ik ben benieuw waar jij weerstand voor voelt en hoe je daarmee omgaat. Of je het aan kunt kijken, of je het om kunt buigen, en of je die innerlijke deur naar jouw ziel, jouw zielenweg kunt openen.

Namasté,
Ans