Feest!

Deze maand is het 20 jaar geleden dat ik Ananda Yoga begon en mijn eerste yogales gaf in de gymzaal van een schooltje. Ik had toen geen idee dat Ananda zo groot zou worden. Of toch? Als kind had ik het altijd over later, later als ik groot ben, dan heb ik een grote winkel. En in die winkel geef ik alles weg…

Mijn ouders en iedereen die ik lief vond zouden alles gratis krijgen, maar als ik ruzie had met mijn broer Sander, dan zei ik: “wacht maar, als ik later mijn winkel heb, dan mag jij alles dubbel betalen!” Waarop Sander begon te lachen en zei: “oh maar dan ga ik toch gewoon naar een andere winkel” daar had ik niet van terug.

Inmiddels is Ananda een grote yogaschool die niet zo heel ver weg staat van mijn gedachte als kind. Het geven is nog steeds één van de basis principes. Onze tarieven zijn erop gebaseerd dat het betaalbaar moet zijn voor iedereen en wie het niet kan betalen kan deelnemen voor het tarief voor de minima. Verder krijgen de docenten een goed tarief en hou ik er zelf genoeg aan over. Mijn uitgangspunt was altijd: is het goed voor jezelf, goed voor de ander en goed voor de wereld. Die balans daar gaat het om.

Ook doneren we al jarenlang een deel van onze inkomsten aan de Max Foundation. Hiermee zorgen we voor waterputten en sanitaire voorzieningen voor de armste inwoners van Bangladesh. Zie hier foto's van de waterputten die we in de loop der jaren hebben gedoneerd. Zo geven we iets terug van de vruchten die we door yoga ontvangen.

En dat geven blijkt te werken. Het stroomt! Ananda bestaat inmiddels 20 jaar en dat hebben we gevierd. Op 2 september hadden we een feestje met de docenten bij the Livingroom Yoga in Laren. We werden daar geheel verzorgd met heerlijke hapjes en drankjes en we deden een heerlijke ontspannen workshop lachyoga met elkaar.

En natuurlijk was er een speech met champagne! Die speech ging maar over een ding: dankbaarheid. Als er één woord is dat uitdrukt wat ik voel over 20 jaar Ananda dan is dat: DANK! Of zoals Meester Eckhart het in de middeleeuwen al zei:

“Als het enige gebed dat je in je hele leven zegt
DANK JE WEL is, dan is dat voldoende.”

In de eerste plaats dank aan Waldy die al bijna 44 jaar aan mijn zijde staat. En dank aan alle docenten. Zonder jullie zou Ananda een mooie plek zijn, zonder inhoud. Een lege huls, een lichaam zonder ziel, een huis zonder licht. Dank aan mijn ouders en familie, leraren, vrienden en vriendinnen, alle medewerkers van Ananda, onze huisbaas en niet te vergeten, dank aan jullie: de leerlingen van Ananda. Om jullie is het allemaal begonnen en zonder jullie trouwe komst naar Ananda was het allemaal nooit gelukt! Proost! Op de volgende 20 jaar!

P.S. Wat was jouw droom als kind? En wanneer heb jij voor het laatst gelachen? Waar ben jij dankbaar voor?