Een middag om nooit te vergeten!

Het is zondagmiddag en ik lig op bed. Het is snikheet, ik heb net gedoucht en mooie kleren aan gedaan. We gaan ergens heen, maar ik mag niet weten waarheen. Tien voor drie en niet eerder!" zegt Waldy. Hij is streng en laat verder niets los. Ik voel me ongemakkelijk bij het niet weten, maar ik heb een vaag vermoeden...

Eenmaal op de fiets vraag ik waar de reis naartoe gaat. Naar Ananda zegt hij. Oh jee, denk ik, wat staat me te wachten? "Even wachten!" roept Waldy achter me, terwijl hij op een bord kijkt bij een kerk naar een aankondiging van een gitaarconcert. Natuurlijk heeft dat zijn belangstelling als gitaardocent, maar ik vermoed dat er meer achter zit. We mogen niet te vroeg komen en ik fiets duidelijk te snel.

Als we bij de kerk komen staat de oprit vol met auto's en de fietsenstalling vol fietsen. We lopen achterom en zien een versierd achterpad met Tibetaanse vlaggen, stoelen, bankjes en een grote tafel. De deur staat wagenwijd open en we lopen naar binnen. Daar is het muisstil. Ik kijk mijn ogen uit in de huiskamer en zie een tafel vol bloemen, eten en drinken en als ik doorloop zwaait ineens de deur van de grote zaal open en komen allemaal Ananda docenten en invaldocenten naar me toe en roepen: SURPRISE!!!

Terwijl ik dit schrijf stromen de tranen over mijn wangen en kan ik niet meer ophouden met huilen. Nu pas voel ik hoe diep geroerd ik ben door deze geweldige verrassing!

Er volgt een uitbundige begroeting. Iedereen komt naar me toe om me te omhelzen en oh wat is het heerlijk om alle Anandi's zo bij elkaar te zien en ook Anneke en Linda die al even weg zijn maar toch jarenlang bij Ananda les gegeven hebben. Wat een vreugde! Zoveel mooie en lieve mensen die me allemaal zo dierbaar zijn bij elkaar! Zij zijn het hart van Ananda en geven al 20 jaar steeds weer invulling aan onze naam: ANANDA wat vreugde, gelukzaligheid betekent. Of eigenlijk Bliss: de vreugde die alle oorzaak te boven gaat en onze ware natuur is. 

In het midden van de zaal word ik verrast door een grote hart van bloemen en lichtjes! En ik herken gelijk de liefdevolle hand van Annemiek erin. Wat een schoonheid en wat een eerbetoon. Ik ben er stil van en denk terug aan het bloemenhart dat ik kreeg toen ik 50 jaar werd. Ook met een verrassingsfeestje. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en bestaat Ananda 20 jaar en bloeit als nooit tevoren!

Als ik een beetje bij ben gekomen van de verrassing mag ik samen met Waldy gaan zitten op de troon die ze voor ons gemaakt hebben. Zonder dat ik er erg in heb, ga ik op een mooie roze roos zitten en iedereen begint te lachen.  

Annemieke heet ons van harte welkom en stelt voor om te beginnen met een meditatie om even te landen met elkaar. Wat is dat een fijn begin van een gedenkwaardige middag. Daarna volgen speeches. Julie-Anne bij de spits af met een mooi verhaal over het yogatreintje en haar reis bij Ananda en alle dingen die we daarin samen meegemaakt hebben.

Dan krijg ik van Karin een grote vaas met bloemen en een schaal met kaarten. Iedereen heeft een bloem meegenomen en een kaart geschreven. Eenmaal thuis lezen we de kaarten met dankbaarheid en ontroering  Wat een lieve woorden allemaal, ik kan het bijna niet bevatten.

Maar dat is niet alles. Karin heeft een enorm bedrag opgehaald en in overleg met Waldy hebben ze daar een bestemming voor gezocht. Ik krijg een overdaad aan cadeaubonnen voor een tuincentrum, een mooie grote vaas voor de bloemen en een paar prachtige kaarsenhouders van albast. Mijn wens om een grote vijgenboom te kopen voor Ananda kan nu in vervulling gaan. 

Daarna vertelt Larisa een prachtige verhaal over een ei, een aardappel en een koffieboon. Als je er nieuwgierig naar bent, vraag haar maar eens het te vertellen na de les. Het was zo mooi!

Dan is het tijd voor pauze. Het is bloedheet in de zaal en we begeven ons naar de huiskamer en naar buiten en genieten van elkaars gezelschap en al het lekkers. Ik kijk mijn ogen uit naar de zelf gebakken taarten met ANANDA en een yogakrijger erop in poedersuiker, de schalen met bliss ballen, watermeloen, hartige taarten, hapjes en heerlijke drankjes. Wat een feest en wat is alles met liefde gemaakt en georganiseerd!

Als we na een heerlijke tijd met elkaar weer samenkomen in de grote zaal draagt Barbara een ontroerend mooi verhaal voor over de kunst van het lesgeven. Het raakt ons allen diep. Ook Waldy heeft het er later nog over. Wat is het toch bijzonder om les te mogen geven in datgene waar je zelf zo door geraakt bent. Yoga of gitaarles, het maakt niet uit. Het gaat om het delen.

Klara verwoordt dat daarna heel mooi in haar verhaal over G-O-D: Geven, Ontvangen en Delen en hoe dat de basis is van Ananda: het geven en ontvangen en weer delen. Zo droogt de stroom nooit op en worden wij allen gevoed. Dat komt heel mooi terug in het lied dat ze daarna met ons allen zingt. In canon nog wel. "I send my peace over the mountains, I send my peace over the seas, I send my peace into Ananda, it retuuuurns to meeeee!" galmt er uit onze kelen!

Als we even later de middag afsluiten in een cirkel waarin we elkaars hand vasthouden en energie geven en ontvangen voel ik intense dankbaarheid en grote vreugde voor alles wat ik deze middag mocht ontvangen. Een groter geschenk konden jullie me niet geven!

Ik hoop oprecht dat er nog vele jaren mogen volgen waarin we met elkaar de Ananda familie mogen vormen die we zijn en waar jullie als leerling ook onderdeel van uitmaken en waarin iedereen die dit leest van harte welkom is om te komen Geven - Ontvangen  en Delen. 

Met heel veel liefde,
Ans

P.S. Welke mensen zijn belangrijk voor jou? En waar voel jij je dankbaar voor? Hoe is jouw relatie tot Geven, Ontvangen en Delen? Wat gaat je goed af en waar heb je moeite mee?