Hoe meer je weet, hoe meer je beseft wat je niet weet. En hoe meer je beseft wat je niet weet, hoe wijzer je wordt.
Weten hoe iets in elkaar steekt, hoe iets werkt is fijn. Het geeft overzicht, vertrouwen en een veilig gevoel. Maar het sluit ook de deur naar al die andere mogelijkheden. Als je niet langer openstaat voor een andere mening of visie dan beperk je jezelf. Als we ons openstellen voor elkaar, luisteren naar een andere mening en elkaar ruimte geven dan geven we ook onszelf ruimte. Het grote mysterie is in alles aanwezig en “iedereen verlangt naar vrede – including our enemy” zegt de Dalai Lama.
Als alles er mag zijn en we de werkelijkheid niet langer opdelen in waar en niet waar, in goed en fout. Als we niet persé een mening hoeven hebben, dan kunnen we zijn in niet weten. Niet weten is neutraal. Alles kan erin verschijnen. Je hoeft niets te bewijzen of te verdedigen en het leven kan zich ontvouwen van moment tot moment.
Weten is een illusie. Wat weet je werkelijk? Alles verandert altijd weer. Zodra je denkt dat je het weet, is het alweer verandert. Laten we blijven als kinderen en in verwondering en niet weten het leven tegemoet treden en zo de parels ontdekken die ons toevallen zodra onze ogen en harten opengaan. Dan zullen we zien, dan zullen we horen en dan zullen we beseffen dat we niets hoeven te doen om er te mogen zijn.
Alles is in het veld aanwezig. Als we aanwezig kunnen zijn in het lege, stille midden en ons openstellen, dan zullen we ontvangen wat we nodig hebben: antwoorden, kennis, inzicht. Als we daarop durven vertrouwen dan putten we uit de bron. Alles komt daaruit voort.
Ik wens je een mooie dag ✨
Ans
P.S. Wat zijn jouw zekerheden? Waarop vertrouw jij? Vertrouw je op je kennis en ervaring? Of durf je te zijn in niet weten en het leven zich van daaruit te laten ontvouwen?