Terwijl Waldy naar Blokker gaat voor de 60ste verjaardag van het concert van de Beatles, beleef ik mijn eigen magical mystery tour.
Na mijn gebruikelijke ochtendrituelen en yogasessie begin ik met het schoonmaken van het balkon van ons appartementje in Bergen. Moe maar voldaan rust ik daarna uit in een luie ligstoel met een goed boek en een latte. En in de middag maak ik nog een wandeling. Zonder plan of doel loop ik ons appartement uit en merk dat mijn voeten me brengen naar landgoed het Oude Hof.
Ik wandel door de oude bomenlanen richting de Voert. En als ik de Voert op ga geniet ik van het uitzicht over de weilanden. Ik begroet de paarden en kom langs boer Ruud van de verse eitjes. Ik loop de hele Voert af en kom bij een bord: “Welkom in het Noordhollands Duinreservaat, alleen toegankelijk voor pashouders, blijf op de paden.” Ik ga door het hek dat open staat, maar ik zie geen pad.
Ik wandel door de oude bomenlanen richting de Voert. En als ik de Voert op ga geniet ik van het uitzicht over de weilanden. Ik begroet de paarden en kom langs boer Ruud van de verse eitjes. Ik loop de hele Voert af en kom bij een bord: “Welkom in het Noordhollands Duinreservaat, alleen toegankelijk voor pashouders, blijf op de paden.” Ik ga door het hek dat open staat, maar ik zie geen pad.
Ik zie alleen maar grassen en bloemen. Als ik goed kijk zie ik aan de linkerkant een paadje van platgetreden grassen. Ik ga dat pad in, loop een bocht om en dan kom ik bij een magisch gebiedje. Een soort dichtgegroeide kleine ronde plas met daaromheen een enorme verzameling wilde orchideeën. Zo groot en zo hoog als ik ze nog nooit heb gezien! Fel van kleur.
Vol verwondering zak ik door mijn benen en hurk op het gras en fotografeer de orchideeën. In close-up en van veraf. Mijn hart gaat open van al die schoonheid. Wat een mooi gebiedje, wat een magie. En nadat ik daar een hele tijd ben geweest, stap ik weer op en wandel terug, ik groet de paarden en kom weer aan bij landgoed het Oude Hof en ga even zitten op een bankje.
Ik heb uitzicht op een eindeloos groen bos en ik kijk naar een boom. Ik kijk en ik kijk en ineens gebeurt het. Het is alsof ik in een andere dimensie kom en alles scherper zie. Ik kan het niet goed omschrijven, maar er verandert iets.
Alsof ik opgetild word naar een andere laag. Uit het alledaagse denkende bewustzijn naar die laag van eenheid, Er valt eigenlijk niks meer te zeggen. Ik ben één met al dat groen en ga op in die enorme wereld van schoonheid.
Nadat ik een tijdje heb gezeten, loop ik verder. De magische ervaring blijft. Ik blijf me verwonderen over dat groen en ben geraakt. Dan kom ik bij het laantje met het water en de weerspiegeling van de bomen in het water. Stil en geraakt tot in mijn ziel wandel ik terug naar huis.
Eenmaal thuis ga ik even liggen op de bank en doe een yoga nidra, terwijl ik ondertussen de rijst opzet. Ik doe maar een dubbele portie, want ik weet niet of Waldy thuis komt eten. En al heeft hij gegeten dan is een beetje extra rijst nooit weg. En na mijn nidra ga ik de tahoe bakken en besluit om ook hier een dubbele portie van te maken.
Ik warm de sajoer op die Waldy al voor me had gemaakt en dek de tafel. Ik dek voor één, of nee toch, ik zet een tweede bordje erbij. En net op het moment dat ik wil gaan eten, komt Waldy thuis. Samen gaan we aan tafel en delen onze verhalen over onze magical mystery tours.
Een magische groet,
Ans
P.S. Wat raakt jou tot in je ziel? Waarvan gaat jouw hart sneller kloppen? Ervaar je magie in je leven? Ga jij wel eens alleen op pad, zonder doel of plan?