Briesend van woede sta ik in de gang. Het geluid van de stationair draaiende auto met giga uitlaat vlak voor onze deur, houdt nu al ruim tien minuten aan en het meisje dat erin zit, lijkt nog geen enkele aanstalten te maken om weg te rijden. Zo nu en dan open ik de deur, klaar om erheen te gaan en haar eens even flink uit te schelden…
Ik herken mezelf bijna niet meer. Woorden als ‘stomme trut’ en ‘asociaal’ tollen door mijn hoofd. Net op het moment dat ik het niet meer houdt, rijdt ze tot mijn grote opluchting weg. Pff dat was op het nippertje. Met verbazing kijk ik naar mijn eigen reactie. Ik wist niet dat ik dit in me had. Totaal onredelijk, ziedend van woede, voelde ik me als een overkokende pot olie.
Als ik weer wat tot rust gekomen ben, gaan mijn gedachten uit naar de yoga beginselen. Ahimsa – geweldloosheid – is één van de tien richtlijnen voor het gedrag van een yogi. Net zoals het Christendom de 10 geboden kent, kennen we in de yoga filosofie de yama’s en niyama’s. Richtlijnen, die de innerlijke houding van een yogi omschrijven. Ze zijn belangrijker nog dan de uiterlijke houdingen – de asana’s – die we in de yogalessen aannemen en zorgen ervoor dat je geen schade toebrengt aan jezelf en anderen. Dat leidt weer tot innerlijke rust ongeacht de uiterlijke omstandigheden.
De gedachte hierachter is dat je de omstandigheden niet altijd in de hand hebt, maar wel je reactie daarop. En dat vraagt training, bewustzijn, oefening, reflectie, geduld en mildheid naar jezelf als het je niet lukt.
Je kunt jezelf veroordelen als het je niet lukt om te leven volgens deze richtlijnen. Of je kunt jezelf omarmen en meenemen in de beoefening. Geweldloosheid gaat immers over geweldloosheid in gedachten, woorden en daden. Zowel naar jezelf als naar anderen.
Als we een paar dagen later een kopje thee geserveerd krijgen van een hele lieve, zachtaardige jongen in een cafeetje, valt mijn oog op de littekens op zijn onderarmen. Hij heeft zichzelf gesneden om de pijn van iets anders te verdoven, of om juist weer te kunnen voelen. Meteen leg ik de link met ahimsa en gaat mijn hart naar hem uit. Welke pijn of welk geweld heeft hij ondergaan om zichzelf dit aan te doen? En welke steun heeft hij gemist van mensen in zijn omgeving?
Ik zal het niet weten, maar wat ik wel zie, is dat hij is uitgegroeid tot een zachtaardige, liefdevolle man, die voor iedereen aandacht heeft en een luisterend oor. Soms is het leven onze beste leermeester. Als we bereid zijn om naar onze verwondingen te kijken en ons eigen aandeel te nemen en de kwetsbaarheid van de ander kunnen blijven zien,
Als mijn buurmeisje later tegen me zegt dat het meisje van de auto met giga uitlaat heel hard huilde toen haar vriendje het uitmaakte, voel ik me weer verzachten. Oh ja, natuurlijk ze heeft verdriet. Wat ben ik blij dat ik me in kon houden en niet naar haar toe ben gegaan. Ze had even een uitlaatkllep nodig. Letterlijk.
Veel liefs en mildheid,
Ans
P.S. Ben jij wel eens woedend? Of gewelddadig? Op welke momenten heb jij jezelf niet in de hand? Heb je wel eens spijt gehad van je gedrag? En kun je je verontschuldigen?