Afraid

Lees ook...

Feest!

Deze maand is het 20 jaar geleden dat ik Ananda Yoga begon en mijn eerste yogales gaf in de gymzaal van een schooltje. Ik had toen geen idee dat Ananda zo groot zou worden. Of toch? Als kind had ik het altijd over later, later als ik groot ben, dan heb ik een grote winkel. En in die winkel geef ik alles weg…

Lees verder »

Yoga sisters

Ik herinner me nog goed het moment dat ik haar voor het eerst zag: Isolde. In haar net geopende yogastudio in Weesp. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze had zoooooo’n bos bloemen voor me mee, om me te bedanken voor mijn hulp bij het opzetten van haar studio. We konden toen niet vermoeden welke weg we samen zouden gaan…

Lees verder »

Dankwoord

“Het is alweer drie jaar geleden dat Ruth mij benaderde met de vraag of we haar les voor Oekraïense vluchtelingen konden huisvesten bij Ananda. Mijn hart ging onmiddelijk open en al snel vonden we een plek op het rooster. Sinds die tijd gaf Ruth met veel liefde en (com)passie les aan haar Oekraïense community.

Lees verder »

Afraid

Afraid

“Know that it’s alright to be afraid” galmt het uit de luidsprekers, terwijl ik afrijd op de gapende mond van de Gaasperdammer tunnel. “Oh nee, niet weer” denk ik, terwijl het angstzweet me uitbreekt. Hoe is het mogelijk! Ik had nog wel zo gekeken dat ik een andere route nam 🙈

Vlak voor de ingang van de tunnel sla ik af en ga bovenlangs. Pff dat was kantje boord. Ik ben op weg naar een crematie en vanwege wegafsluitingen en toenemende files, leidt de navigatie me langs deze route die ik probeer te vermijden sinds ik daar een paniekaanval kreeg…

Ik weet dat ik het onder ogen moet en mag zien, maar sommige dingen ben ik nu nog niet aan toe. Het rijden op onbekende drukke snelwegen met overal files, klaverbladen, bruggen en tunnels is op zich al een overwinning voor me. En aangezien Waldy op reis is en ik absoluut naar de crematie wil, heb ik geen andere keuze.

Ananda Yoga Blog - Afraid

Alsof het zo moet zijn, heb ik een paar dagen erna weer een crematie. Deze keer in Noord-Holland en ik moet weer langs Amsterdam. Waldy is nog op reis, dus daar gaan we weer op weg in de auto. Ik bereid me goed voor, ga heel ruim op tijd weg en kies zorgvuldig de route.

Op de heenweg gaat alles goed, maar op de terugweg is het druk en krijg ik weer een alternatieve route via de A-9 voorgesteld. Ik klik op “niet accepteren” en volg de zorgvuldig uitgestippelde route terwijl ik meezing met de song:

“Know that it is alright to be afraid.
Know that you are loved.
Rest in peace.
Dream your sweet dreams 
till your soul is released.”


Ik denk aan de overledenen en het verdriet van hun dierbaren en ben blij dat ik mijn angst heb overwonnen en bij het afscheid aanwezig kon zijn. 

Namasté
Ans

P.S. Waar ben jij bang voor? Wat zijn jouw angsten? En hoe ga jij daar mee om? Ga je het uit de weg? Of ga je de confrontatie aan? 

Facebook
LinkedIn
X