Op het prikbord van de natuurvoedingswinkel zie ik een flyer van moeder Amma. Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar mijn eerste bezoek aan de ‘hugging mother’…
Ik was expres heel vroeg gegaan om de ergste drukte te mijden. Bij aankomst kreeg ik een nummer en werd me verteld dat ik – omdat ik voor het eerst was – helemaal vooraan mocht zitten op de grond. Daar legde ik mijn kussentje neer en ging alvast zitten in meditatie. Om me heen werd er van alles opgebouwd en op het grote podium draaide een film over de goede doelen die moeder Amma steunde met haar werk, maar ik merkte er helemaal niets van, want zodra ik ging zitten, was ik vertrokken.
Het was alsof ik en alles wat aan mij kleefde oploste. Ik zat daar en voelde me totaal vredig en verstild. Moeder Amma was nog in geen velden of wegen te bekennen, maar haar energie was kennelijk al aanwezig. Geleidelijk aan kwamen er meer mensen en werd het drukker om me heen, maar ik merkte er niets van. Zelfs toen moeder Amma binnenkwam en iedereen ging staan, was ik nog diep in meditatie verzonken. Toen ik mijn ogen opende omdat er toch iets tot me doordrong, zag ik tot mijn grote verbazing dat iedereen stond en dat moeder Amma in een grote stoel had plaatsgenomen.
Daarna begon de Darshan. “Je moet goed opletten wanneer je nummer aan de beurt is”, hadden ze gezegd tegen me, maar zodra de openingsceremonie was geweest, was ik alweer vertrokken. Het was alsof ik als zout in de oceaan was opgelost.
Ik had geen notie van tijd en toen ik op een gegeven moment mijn ogen opende, zag ik tot mijn schrik dat mijn nummer al bijna aan de beurt was. Snel stond ik op en ging naar de plek waar ik me moest melden. Daar kreeg ik de vragen: “are you Dutch?” en “are you alone?” Toen ik bevestigend antwoordde, riepen ze naar de voorkant van de rij: “DUTCH ALONE!” en voor ik het wist was ik van achterin de rij, naar voren verplaatst en werden mijn voorhoofd en wangen met tissues schoongeveegd. Vol verbazing onderging ik het en het volgende moment lag ik in de armen van moeder Amma. Ik herinner me nog de heerlijke rozengeur en verder niets meer…
Alles was opgelost. Nog geruime tijd daarna zat ik in meditatie, totdat mijn maag begon te knorren en mijn blaas me terugriep naar de werkelijkheid en ik terug moest keren om te plassen en wat te eten.
Veel liefs,
Ans
P.S. Heb jij wel eens zo’n ervaring gehad dat je het gevoel had alsof je oploste? Wat geeft jou vrede en verstilling?