“Do nothing time – per week few hours or half a day. Peaceful, calming and in silence.” Dit was één van de adviezen die ik kreeg van de Ayurvedische arts dr. Rao. Voor het gemak was ik het gelijk vergeten, totdat ik het weer terugzag en me realiseerde waarom ik er nog niets mee had gedaan…
Niets doen is niet bepaald mijn natuur. Ik hou van werken, van dingen creëren en creëer dan ook regelmatig mijn eigen drukke agenda. Zodra het iets rustiger wordt, bruis ik weer van de ideeën en plannen en begin aan iets nieuws. Vaak nog voordat het andere af is. Dat is heerlijk om te doen en geeft vaak veel voldoening. Maar het is ook mijn levensgrote valkuil. Want dr. Rao heeft gelijk, tijd om te rusten en niets te doen is essentieel om in balans te blijven.
Waarom vind ik het dan toch zo lastig? Ik herinner me één van de eerste opdrachten die we kregen van mijn yogaleraar Rob Obermeijer, toen ik in 1999 aan de yoga-opleiding begon. ‘Doe niets’ En terwijl wij ‘niets aan het doen waren’, verliet Rob de zaal. Toen hij terug kwam mochten we allemaal verslag uitbrengen van het ‘niets doen’. En werkelijk iedereen had van alles gedaan! Ik ook. Ik wist me geen raad met de opdracht en dacht: “Wat bedoelt hij nou?” Ik weet nog dat ik bedacht had (vast om indruk te maken) dat ik zou gaan mediteren en naar al mijn cellen zou gaan glimlachen, want dat had ik ooit in een yogales gedaan en dit leek me nog de beste benadering van niets doen.
Ook herinner ik me de talloze keren in het begin van onze relatie dat ik helemaal zenuwachtig en kriegel werd van Waldy die gewoon tijdenlang kon zitten, zonder-iets-te-doen. Gek werd ik ervan! Ik zei dan: “Wat zit je toch te zitten, ga toch eens wat doen!” En hij zei: “Waarom zou ik? Ik zit goed zo.” Ja voor hem was dat heel makkelijk, maar voor mij niet.
Natuurlijk heb ik inmiddels veel geleerd op het yogapad en ben ik al veel rustiger geworden. Ik kan goed ontspannen, mediteren, yoga nidra’s doen, ’s avonds naar muziek luisteren, breien op de bank, even in de zon zitten, maar zomaar niets doen zonder dat alles? Peaceful, calming and in silence?
“Gewoon zijn” was de boodschap die op het kaartje stond dat ik kreeg toegestuurd aan het begin van de cursus het Transformatiepad die ik volg. En ook dat gaat over niets doen, gewoon zijn. Meer niet. Je hoeft niets te bereiken want het leven organiseert zichzelf.
Het leven bestaat uit
een natuurlijke stroom veranderingen.
Verzet je niet, laat ze gebeuren zoals ze gebeuren.
Lao Tse
Misschien is dat een manier van niets doen, die ik begrijp. De dingen laten gebeuren en er in open aandacht bij aanwezig zijn. Dan wordt er gehandeld, zonder dat jij het gevoel hebt dat jij degene bent die handelt. Het gebeurt gewoon. Je bent een instrument voor wat zich door jou heen wil uitdrukken. Ja, daar kan ik wat mee. Daar ben ik bekend mee.
Maar niets doen? Misschien ga ik de komende tijd eens wat vaker naast onze kat Jippie liggen en de kunst van het niets doen van haar leren.
Veel liefs,
Ans
P.S. Kun jij niets doen? Of ben je net als ik altijd maar bezig? Wat helpt jou om tot rust te komen? En wie is jouw grote voorbeeld?