Met een krop sla in mijn hand en een rugzak vol boodschappen kruip ik onder de slagboom door. ‘Sjors, Sjors! Hé loop nou niet weg onder die auto!’ En terwijl ik me buk om te zien waar Sjors is gebleven, rijdt er een grote SUV door de net geopende slagboom. En ik hoor de bestuurder bijna denken: ‘wat doet die meid daar op onze besloten parkeerplaats?’
Ondertussen is Waldy op een holletje naar de Lidl om kattensnoepjes te halen. Reddingsoperatie Sjors. Als we op een zondagmiddag van een bezoek aan het Filmtheater naar huis lopen, zien we een klein zwart-wit katje in de voortuin van een grote luxe villa zitten. ‘Neurtje! Neurtje!’ roepen we. ‘Kijk Wal, dat is precies Neur!’ onze vroegere kat. Maar wat zit dat beestje daar raar. Wat doet ie vreemd. Zou hij wel in orde zijn, vragen we ons af. Misschien is hij wel ziek…
Uiteindelijk lopen we toch maar door. We steken een straat over en nog een en dan lopen we langs de snackbar. We zien een aanplakbiljet: SJORS VERMIST! Met daarop precies een foto van het katje dat we net zagen! ‘Kijk’ zeg ik, ‘daar is Sjors, die hebben we net gezien!. Kom, snel erheen!’ Vlug lopen we samen terug. Straat over, nog een straat en dan vinden we de villa. En ja hoor, daar is ie nog. We kijken naar de foto van de poster en ja hij is het. Geen twijfel mogelijk!
Ik bel Susan, het baasje van Sjors. ‘Susan je spreekt met Ans, we hebben je kat gevonden! ‘Oh echt? Waar? Waar ben je?’ vraagt Susan. ‘Nou bij een villa aan de Lorentzweg. Kun je snel komen?’ ‘Helaas dat gaat niet zomaar’ zegt Susan, ‘want ik woon aan de andere kant van Hilversum bij de Gijsbrecht en ik heb geen auto. Maar kun je misschien eerst een foto en een filmpje sturen van Sjors?’ ‘Ja tuurlijk dat gaan we doen.’ En ondertussen gaat Susan een auto regelen.
En terwijl ik probeer te fotograferen en filmen, zit Sjors niet stil. Hij loopt heen en weer en verbergt zich onder struikjes. Ondertussen app ik met Susan en spreken we af dat zij zo snel mogelijk langskomt en dat wij zorgen dat Sjors niet wegloopt. Maar ja daar heeft Sjors natuurlijk geen boodschap aan. Hij gaat aan de wandel en loopt onder die slagboom door. Waldy is inmiddels al naar de Lidl voor kattensnoepjes en ik volg Sjors.
Even ben ik hem helemaal kwijt. En dan zomaar komt ie weer tevoorschijn. En alsof hij een spelletje met me speelt, loopt hij weer weg van het omheinde parkeerterrein, mij achterlatend met mijn krop sla. In wanhoop. Hoe kom ik hier nu weer uit? Uiteindelijk lukt het me om een personenhekje te openen. En dan, dan gaat er een raam open van het hoekhuis en ik hoor een stem: ‘Poes, poes, kom maar binnen!’ En voor ik het weet springt Sjors het raam binnen van dat huis
Verbijsterd kijk ik toe. Bijna wil ik zeggen: ‘Wat doe jij met onze Sjors? Wij zijn Sjors aan het redden. Sjors is van Susan!’ En dan besef ik hoe belachelijk dat is. En dat het helemaal niet Sjors is. Deze kat woont hier!
Ik begin een praatje met het baasje van het zwart-witte katje. En ik zeg: ‘Is dat uw kat?’ ‘Ja’ zegt ze. En ik: ‘nou gelukkig dat u hem riep, want wij waren al helemaal bezig met een reddingsoperatie. We dachten dat het een vermiste kat was. U mag wel oppassen, want hij lijkt sprekend op Sjors. Maar eh, hoe komt het dat hij zo raar doet? Hij gedroeg zich zo vreemd.’ ‘Ja’ zegt ze, ‘hij is doof.’ ‘Oooooh nou begrijp ik waarom hij niet naar zijn naam luistert’. Ik moet even bijkomen.
En terwijl ik me omdraai, komt Waldy me tegemoet op een drafje met de kattensnoepjes. Ik steek mijn armen in de lucht en hij ziet het al. Ik vertel hem dat Sjors, Sjors niet is. En snel bellen we met Susan en vertellen haar het verdrietige bericht. Gelukkig heeft Susan ondertussen ook ontdekt dat het niet haar kat is. Ze heeft oude foto’s bekeken en gezien dat de voorpootjes toch niet helemaal gelijk zijn.
We nemen afscheid van Susan en wensen haar veel sterkte en vervolgen onze wandeling naar huis. Met een krop sla en een doosje kattensnoepjes. En gelukkig is er daar nog een poes. Onze Jip en die houdt wel van een kattensnoepje!
Veel liefs,
Ans
P.S. Ben jij wel eens iets heel dierbaars kwijtgeraakt? En wat heeft je toen geholpen? We kunnen niet zonder elkaars hulp.