Ananda blog - De olifant, de uil en de mug

Lees ook...

Feest!

Deze maand is het 20 jaar geleden dat ik Ananda Yoga begon en mijn eerste yogales gaf in de gymzaal van een schooltje. Ik had toen geen idee dat Ananda zo groot zou worden. Of toch? Als kind had ik het altijd over later, later als ik groot ben, dan heb ik een grote winkel. En in die winkel geef ik alles weg…

Lees verder »

Los van beelden

Terwijl ik met Jessica om de keukentafel zit te praten over het aanmaken van een Instagram account voor Ananda, voel ik weer zo duidelijk waarom ik dit niet wil. Er ontstaat een interessante discussie…

Lees verder »

G-O-D

Het is alweer jaren geleden dat ik kennis maakte met G-O-D. Ze kwam uit Brazilië en ik ontmoette haar in het winkelcentrum. Omdat de Albert Heijn gesloten was, liepen we samen op naar de Jumbo.

Lees verder »

De olifant, de uil en de mug

Ananda blog - De olifant, de uil en de mug

Het is vakantie en vroeg in de ochtend. Ik word wakker van een zoemend geluid. Nee het is geen mug, maar de blokverwarming van ons appartement in Bergen. Al jaren een bron van ergernis en nu het verder zo stil is, zwelt het geluid in mijn hoofd langzaam maar zeker aan tot ongekende proporties… 

Ik erger me en kom in een gedachtentrein die niet meer te stoppen is. Na een tijdje is het op zich kleine probleem in mijn beleving zo groot geworden als een olifant. Ik kan het niet meer relativeren en slapen lukt al helemaal niet meer. 

Ik kom op het idee om er even uit te gaan en loop naar ons balkon. Buiten is het heerlijk koel en stil. Het is alsof ik in een andere wereld kom. Met het uitzicht op de eeuwenoude beukenbomen en in de sfeer van de vroege ochtend lost mijn ergernis als sneeuw voor de zon op. In de verte roept een uil en een andere uil die dichterbij zit, beantwoordt die roep. Wat een magische geluiden! Het roepen gaat een tijdje door en ik ervaar verwondering en een diep gevoel van geluk en verbondenheid.

Ananda blog - De olifant, de uil en de mug

Wat is de natuur toch mooi! Op straat komt een fietser voorbij. Ik hoor de wielen ratelen over de klinkers en moet lachen om de houding van de fietser. Kromgebogen fietst hij zijn hoofd achterna. Het is alsof ik naar mezelf kijk… 

Ik blijf nog een tijdje zo staan en als ik het koud krijg, ga ik naar binnen en duik nog even mijn bed in. Volledig tevreden en stil. Het geluid van de blokverwarming is er nog steeds, maar ik hoor het niet meer. Of toch? Ik hoor opnieuw een zoemend geluid. Deze keer is het een mug. Het raakt me niet meer. Ik trek het laken over mijn hoofd en laat me niet meer gek maken. Maar ik ben niet alleen. Waldy heeft de mug ook gehoord en probeert hem van zich af te slaan. Dat gaat gepaard met een hoop gewoel en wild zwaaiende armen. Stiekem moet ik lachen. Wat is het toch een kunst om je innerlijke rust te bewaren temidden van alles wat het leven op je pad brengt. Ik besluit er maar uit te gaan. Het is vakantie en tijd voor een nieuwe dag.

Ik wens je veel mooie ervaringen en momenten toe! 
Ans

Hoe ga jij om met kleine en grote ergernissen? Kun je ernaar kijken en je rust bewaren? Of schiet je regelmatig in de stress? En wat helpt jou in dit soort situaties?

Facebook
LinkedIn
X